The wild life of South Africa

Hee allemaal!

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de leuke en lieve berichtjes die jullie achterlaten! Ik typ dit alles op mijn telefoon en reageren gaat daarop een beetje lastig (net als foto's plaatsen), maar ik lees ze allemaal! En ten tweede het verslag van mijn safari:

Vrijdag 25 juli

Oké, dat vroeg opstaan wordt nu echt wel een probleem, haha. Denk je zomervakantie te hebben... ;-) Als ik mijn mobiel wil checken om te zien hoe laat het is zie ik dat m'n mobiel niet oplaadt. Na het licht gecheckt te hebben weten we het zeker: de stroom is uitgevallen. Nadat ik even langs de andere twee huisjes ben geweest blijkt dat heel
MoP zonder stroom zit. Hmm, da's niet zo fijn nu de koelkast en vriezer vol eten zitten en wij straks een weekend op safari gaan. Nou ja, even afwachten, misschien valt het mee en is het er zo weer. Na het gebruikelijke ochtendprogramma (nou ja, mijn huisje mag vandaag van mij niet met m'n mobiel spelen, straks is ie leeg en ik kan 'm niet opladen) is het weer tijd voor de babyroom. We lopen eerst langs het ene meisje, maar zij is bezig haar luier vol te poepen en komt daardoor later, dan langs het jongste jongetje, maar hij slaapt nog en komt dus ook later. Het derde kind staat gelukkig wel te trappelen om mee te gaan. Het vierde kindje wordt altijd gebracht en ook zij is vandaag later. Ach ja, we hebben toch geen strak schema, haha. Langzaam druppelen de kinderen binnen en kleuren we wat. Ze zijn vandaag op het hele terrein aan het klussen en dat resulteert in flink wat herrie, wat de kinderen niet zo heel erg leuk vinden, maar het is niet anders. Voor ons is het ook een rare ochtend, want we weten nog steeds niet hoe laat we opgehaald worden. Nouja, we draaien maar gewoon de hele ochtend babyroom. Wanneer de kinderen slapen en Begüm pauze aan het houden is hoor ik opeens gekrijs vanuit de slaapkamer. Daar tref ik één van de meisjes aan, hangend aan het aanrecht met een lopende kraan. Ze kijkt me breedlachend aan, maar daar trap ik (pech voor haar) niet in! Omdat de stroom er nog steeds niet is (iemand zei dat het 2 tot 3 dagen kan duren) doden we de tijd maar met het eten uit de koelkast opeten. Dan is eindelijk ons vervoer er en kunnen we op pad. Er zijn al wat andere vrijwilligers opgehaald (waaronder nog een Larissa, gezellig) dus moeten we nu in twee auto's verder. We rijden naar het huis van onze gids Cameron, die een backpackers runt. Hier zit de rest van de groep al en ook nog wat andere Nederlanders, dus we kletsen wat. Ze beginnen vrijwel meteen over het feit dat twee meisjes overvallen zijn en zodra ze merken dat ik er één van ben willen ze het hele verhaal weten. Dan arriveert de chauffeur met de bus waar we wel met z'n allen inpassen en dan is het tijd om te gaan. Onze chauffeur, een stevige man, is gek op Chris Brown en dat soort muziek en via een televisiescherm in de auto kunnen wij daar ook van genieten :-). De rit naar het backpackers waar we die nacht overnachten. Dat is een flinke rit van zo'n 5 uur, maar ik val onderweg steeds in slaap waardoor de tijd nog best snel gaat. Ik zie de zon ook nog bijna helemaal ondergaan, maar door de heuvels en bomen zie ik het laatste stukje helaas niet. We maken één tussenstop bij een tankstation (waar iedereen kilo's eten inslaat) en we stoppen nog een keer omdat onze gids ananassen langs de weg wilt kopen. Aangekomen bij het backpackers is het al redelijk donker. We slapen met bijna alle meiden op een slaapzaal, waar stapelbedden staan. Dan ontstaat er opeens enorme paniek: er is een grote vliegende kever gespot, haha. Nadat de kever weggewerkt is is het tijd om avond te eten. Bij een kampvuur (gezellig, maar we stinken nu dus wel de rest van het weekend) eten we spaghetti. Dan worden we geroepen, want de bushbabies worden gevoerd. Bushbabies zijn een soort aapjes (volgens Anouk zijn het net een soort koala's). Eigenlijk heten ze galago's, maar omdat het geluid dat ze maken doet denken aan het huilen van baby's, worden ze dus ook wel bushbabies genoemd. Na nog even bij het kampvuur te hebben gezeten is het wel weer tijd om richting slaapzaal te gaan. De bedden hebben de anderen allemaal tegen elkaar aangeschoven, omdat ze bang zijn voor meer beesten of dat ze uit bed vallen. Ik ben benieuwd hoe ik zal slapen!

Zaterdag 26 juli

De wekker gaat om 4 uur en eigenlijk heb ik daar minder moeite mee dan de wekker die doordeweeks om 6 uur gaat. We gaan namelijk vandaag echt op safari! Gelukkig heb ik heerlijk geslapen, er zijn wat meiden die elk uur voorbij hebben zien komen, omdat ze bang waren voor beesten in hun bed. We verzamelen en rijden om 5 uur weg. Op naar Hluhluwe (spreek uit: sloesloewie)! Het is nog pikkedonker als we wegrijden, maar als we in het park aankomen is de zon al opgekomen. Geen zonsopgang in het park dus, helaas. We gaan eerst naar de Imfolozi kant. Daar spotten we onder andere koedoe's en ver weg zebra's en buffels. Maar een van de mooiste dingen van de ochtend: we spotten een cheeta! We ontbijten op een picknickplaats waar een paar apen zitten te loeren op ons eten. Na het ontbijt spotten we nog onder andere impala's, gnoes, neushoorns, giraffen, buffels (van heel dichtbij allemaal!) en een leeuwin met zes jongen, al is dat wel heel ver weg (lang leve de verrekijker van onze gids en mega zoom lens van Anouk). Als we verder rijden om naar het andere gedeelte van het park te gaan, de Hluhluwe kant, staan er wat zebra's midden op de weg. Als we nog een stuk verder rijden staan we opeens oog in oog met een paar olifanten. Zo gaaf! Verder zien we niet meer echt bijzondere dingen in dit gedeelte. We rijden door naar de plek waar we gaan overnachten. Helaas is er een groot fietstoernooi in het park, waardoor alle safari tenten bezet zijn. We slapen nu in 'gewone' huisjes. We hebben volgens de gids al onwijs geluk dat we überhaupt in het park kunnen slapen vanwege de drukte. Eerst krijgen we nog een uitgebreide lunch (met apen natuurlijk op de loer) en dan rijden we door naar onze huisjes. Ik slaap samen met Nina in een schattig rond tweepersoons huisje. De bedden zien er in ieder geval erg goed uit, ben benieuwd! Dan gaan we op zoek naar de anderen, die niet in zo'n huisje slapen. Dat is nog een flinke zoektocht, met 0 resultaat. Dan besluiten we om toch maar het pad in te lopen waar je niet in mag rijden en dat blijkt de juiste beslissing. Helemaal aan het einde staat een groot huis (dat volgens mij van de eerste eigenaar van het wildpark is geweest) waar de rest slaapt en waar we die avond ook zullen eten. We besluiten om toch nog een rondje safari te doen. Het begint richting avond te gaan, dus koelt het af en neemt de kans om dieren te zien toe. We hebben nog niet echt iets bijzonders gezien tot we opeens een olifant iets verderop zien. Tegelijk staat er ook een neushoorn, een heel stuk dichterbij, op ongeveer een halve meter tot een meter afstand van het busje. Dan draait hij zich om en begint op het busje af te stormen. Gelukkig kan onze chauffeur nog net op tijd het gaspedaal indrukken, anders had er waarschijnlijk een mooie deuk in het busje gezeten, haha. De neushoorn rent ons nog een stukje achterna (ze kunnen 45 km/u) maar geeft al snel op (ze kunnen dat niet zo lang volhouden). Hierna beleven we niks meer, dus we rijden weer terug naar de huisjes. Nina en ik lopen samen weer terug naar het huis, waar de braai (Zuid-Afrikaanse barbecue) al aan staat. Er is allerlei vlees, salades, maïskolven en nog veel meer; we worden dus goed verzorgd! Na heerlijk gegeten te hebben is het wel weer tijd om te gaan slapen, morgen gaat de wekker om half 6.

Zondag 27 juli

Hmm, beetje jammer dat de wekker zo vroeg gaat, want ik heb echt heerlijk geslapen, het bed was echt super (en met een echt dekbed; meestal slaap je in Zuid-Afrika onder dekens). Even aankleden en spullen inpakken en dan naar onze bus. Daar aangekomen blijkt de chauffeur nog niet aanwezig, handig. Nadat hij er eindelijk is, rijden we naar het grote huis om de rest op te pikken. De bedoeling was om voor zonsopkomst in het park te zijn, maar dat is mede door deze vertraging niet helemaal gelukt... We ontbijten op een plek dat oorspronkelijk een kampeerterrein was voor kinderen, maar omdat er 's nachts nijlpaarden kwamen die de tenten platstampten is het kampeerterrein gesloten. Goh. Voordat we daar aankomen staan we oog in oog met een groepje olifanten. Ze staan echt super dichtbij, zo gaaf! Op de ontbijtplek zijn verder nog krokodillen te spotten; die had ik nog niet gezien. We krijgen een luxe ontbijtje met eieren, er wordt in ieder geval goed voor ons gezorgd! De rest van de ochtend zien we geen dieren meer die we nog niet gezien hadden, jammer! We willen nog graag een luipaard zien (dan is the big five compleet) en een leeuw van dichtbij, maar helaas. We zien nog wel een leeuw van veraf, maar da's natuurlijk een stuk minder leuk. We lunchen bij een soort informatiecentrum geloof ik, waar in een groot rond gebouw een soort handgemaakte markt is. De lunch bestaat uit een broodje hamburger. Dan is het tijd om weer terug te gaan rijden naar de projecten; dat is immers weer 5 uur rijden... Tijdens de terugreis probeer ik te slapen, maar ik zit in het midden en kan alleen met m'n hoofd achterover zitten, wat resulteert in flink wat pijn in m'n nek. Nou ja, dan maar wat om me heen kijken en terwijl ik dat doe zijn er best wel wat dingen die me op dat moment en in de afgelopen weken zijn opgevallen, namelijk:
- Ik ben er nog steeds niet helemaal aan gewend dat men hier links rijdt (en toch zal het in Nederland waarschijnlijk weer even duren voor ik weer gewend ben aan rechts rijden)
- Als ze hier aan de weg werken staat er naast de weg een bord met een bouwvakker die smekend zegt 'Please don't kill us'
- Vaak staat er vooraan ook nog iemand te zwaaien met een rood vlaggetje en lunchen doen ze gewoon in de berm of zittend op het spoor
- Als je op/langs de weg wilt stoppen om ananassen te kopen doe je dat gewoon
- Als je op/langs de snelweg wilt stoppen om krokodillen te bekijken doe je dat ook gewoon
- Dowieso is stoppen op/langs de (snel)weg hier heel normaal
- Mensen vervoeren in je achterbak of laadbak; heel normaal
- Koeien, schapen of geiten vervoeren in je open aanhanger trouwens ook
- Als je geen auto hebt en toch ergens moet/wil komen via de snelweg, dan gebruik je de snelweg gewoon te voet
Na dezelfde stop als op de heenweg (bij het tankstation) komen we weer aan bij de backpackers van onze gids. Daar worden we verdeeld over andere auto's en weer teruggebracht op onze projecten. Ik bel nog even met papa, mama en Beau en na het eten, douchen en nog even schrijven is het wel weer tijd om naar bed te gaan! Top safari gehad :D

Liefs, Larissa

P.S. We zitten al op de helft, de tijd gaat super snel!