Kaapstad deel 1

Hoi allemaal!

Vandaag mijn reisverslag van de eerste dagen
Kaapstad :)

Donderdag 17 juli

Ehm, tja, de wekker om 4 uur, dat is best vroeg, haha. Maar, we (Anouk en ik) gaan naar Kaapstad! Gelukkig zijn de meeste spullen al ingepakt, dus is het een kwestie van aankleden en wachten op de taxi. Die laat zeker even op zich wachten en we beginnen ons af te vragen of we misschien naar het hek moeten lopen. Het is alleen pikkedonker en er zitten slangen, dus dat lijkt ons niet helemaal een goed plan... Gelukkig komt op dat moment de taxi eraan en vertrekken we naar het vliegveld. De taxichauffeur blijkt 3,5 jaar in een plaatsje vlakbij Roermond te hebben gewoond, dus hij spreekt vloeiend Nederlands. Onderweg vertelt hij van alles over de dingen langs de snelweg. We moeten wel opschieten, want de tijd is blijkbaar erg strak gepland. Gelukkig komen we ruim op tijd aan op het vliegveld en hebben we de incheckbalie ook snel gevonden. Er zijn gelukkig geen problemen met inchecken (was ik nog even bang voor in verband met creditcard) en ook de scan komen we zonder problemen door. Nog even op zoek naar medicijnen voor Anouk, die bijna geen stem meer heeft en flink moet hoesten. Veel meer dan een snoepwinkel is er niet, dus maar een zakje Engelse drop en pastilles gekocht. In het vliegtuig heb ik een plekje bij het raam, dus ik zie het licht worden op het vliegveld. De vlucht gaat goed, Anouk en ik slapen vrijwel meteen. Wel word ik een paar keer wakker van flinke turbulentie en het wordt alleen maar erger naarmate we dichter bij Kaapstad komen. Het blijkt daar enorm te stormen, fijn... We moeten door de regen van het vliegtuig naar het vliegveld rennen, dus we zijn al flink nat als we aankomen. Ach ja, het is niet anders. Op het vliegveld koop ik meteen internet. Bij de telefoonwinkel heb ik een leuk gesprek over het Nederlands elftal. Zodra ze door hebben dat je Nederlands bent, hebben ze het meteen over het wk. Na het internet gaan we op zoek naar een apotheek voor Anouk. Gelukkig is die hier. Na medicijnen en wat eten te hebben gehaald gaan we op zoek naar Clive, onze gids in Kaapstad. Helaas is die onvindbaar... Na met Wilma te hebben gebeld (zij is ons aanspreekpunt van Be More in Zuid-Afrika) blijkt dat hij altijd pas rond 10 uur komt. Prima, dan wachten we wel even. Wanneer Clive ons gevonden heeft vertelt hij dat hij er nog langer over heeft gedaan vanwege de storm, één weghelft stond namelijk onder water. Ook wordt ons het programma voor het weekend verteld. Het is behoorlijk omgegooid vanwege de storm, maar het klinkt alsnog behoorlijk leuk! We rijden als eerste naar het waterfront, waar een groot winkelcentrum is met dure designershops zoals Chanel, maar ook goedkopere winkels. We mogen zelf rondlopen en spreken met Clive af dat we hem op een bepaald punt weer ontmoeten. Als eerste lopen we naar een 'handmade market' waar we wat met een Turkse vrouw praten en een souveniertje kopen. Verder doen we vooral aan window shopping, met alleen handbagage kan je natuurlijk niet te veel kopen ;-). Als we gaan lunchen stormt het buiten nog steeds enorm. Nou ja, het is niet anders... Na het winkelcentrum gaan we op weg naar de botanische tuinen, waar de mooiste planten en bloemen van Zuid-Afrika te vinden zijn. Althans, in de zomer dan, dan is het er echt prachtig verzekert Clive ons. Ondanks de regen besluiten we toch om de tuinen in te gaan, in prachtige blauwe poncho's (helaas, geen foto's). Clive weet een hoop te vertellen en kletst dan ook aan één stuk door. Normaal neemt hij de vrijwilligers mee voor een grote wandeling, maar dat lijkt hem nu niet zo'n goed idee. Na de wandeling kijken we nog wat rond in het winkeltje en dan gaan we weer door naar de volgende bezienswaardigheid: Groot Constantia. Dit is het oudste wijnlandgoed van Zuid-Afrika. Hier kijken we wat rond in het museum en lopen we over het terrein en dan is het tijd voor de wijnproeverij. Bij het kopen van ons ticket krijgen we weer de vraag of we Duits zijn. Ehm, nee, dacht t niet! En ja hoor, zodra we zeggen dat we Nederlands zijn gaat het meteen weer over het wk, haha. De tour die we vervolgens krijgen is een beetje saai en de man die de rondleiding doet is onverstaanbaar, dus we worden een beetje melig. En dan moet de proeverij nog beginnen... We krijgen twee witte en drie rode wijnen die we mogen proeven, maar niet voor we er eerst mee rondgedraaid te hebben en vervolgens aan te hebben geroken. De witte wijnen waren lekker en de laatste rode wijn ook, de andere twee rode wijnen smaakten naar vuurwerk, haha. Volgens Clive moeten ze wijnproeverijen eigenlijk combineren met eten, want dan komt de smaak van de wijn veel beter tot zijn recht. We rijden weer terug naar het huis van Clive, maar stoppen eerst nog bij een aantal stranden. Clive weet enorm veel te vertellen over alles. Zo rijden we naar een strand waar drie aanvallen zijn geweest van witte haaien. Gelukkig is het nu te koud om te zwemmen ;-). Als we aankomen bij Clive's huis is het eten al klaar. Zijn vrouw heeft gekookt en het is echt enorm lekker! Clive schenkt ons wijn die perfect bij ons eten past en hij blijft maar benadrukken dat wijn en eten elkaar enorm beïnvloeden. Na het eten krijgen we een onwijs lekker toetje, waar we nu nog steeds naar op zoek zijn, want ik moet dit gewoon mee terug nemen naar Nederland, haha. Na het eten gaan we naar onze slaapkamer (we hebben beide een tweepersoonsbed tot onze beschikking!) en dan zijn we zo enorm moe dat we vrijwel direct gaan slapen. Wel met een kruik, die ik omgedoopt heb tot Viktor Fischer (da's traditie bij de vrijwilligers: de kruik de naam van je vriendje geven. En bij gebrek aan een vriendje dan maar je favoriete voetbalspeler, haha), want het is helaas behoorlijk koud...

Vrijdag 18 juli

Van Clive mochten we uitslapen, we worden om 9 uur verwacht om te gaan ontbijten. Dat is trouwens een behoorlijk uitgebreid ontbijt! Müsli, yoghurt, toast, muffins, fruit en rooibosthee (drinken ze hier heel veel!). Terwijl we ontbijten begint de zon te schijnen, hopelijk is dat een goed teken! Na het ontbijt gaan we weer op pad. Eerst rijden we naar Simons town, een havenstadje. Hier kijken we wat rond en dan blijkt dat het echt behoorlijk koud is buiten... Na Simons town rijden we door naar een pinguïn centrum. Hier leven wilde Zuid-Afrikaanse pinguïns. Het zijn er enorm veel en ze zijn enorm schattig! We hadden hier ongeveer 25 minuten de tijd, dus na die tijd lopen we weer naar de parkeerplaats. Alleen.... Geen Clive. Ik dacht dat hij had gezegd dat we naar de andere parkeerplaats moesten lopen, dus lopen we daar heen. Maar ook hier: geen Clive. Aangezien we zijn nummer niet hebben besluiten we om Wilma te bellen voor zijn nummer. We hebben Clive daarna 100 keer gebeld, maar mooi niet dat hij opneemt. Net als we niet meer zo goed weten wat we moeten doen komt Clive aanlopen. Blijkbaar was er een enorm misverstand: we hadden hem bij het bezoekerscentrum bij de pinguïns moeten ontmoeten... Hij kan zelf maar niet geloven dat we elkaar zijn misgelopen, maar ach, het is gebeurd. We lopen nog naar een klein standje en stappen dan weer in de auto: op weg naar cape point en cape of good hope! Het weer is compleet onvoorspelbaar, het ene moment regent het en dan schijnt de zon weer. Wel blijft het enorm koud, hier hadden we niet helemaal op gerekend... Gelukkig heb ik een vest en jas bij me en ook alleen lange broeken. Aangekomen bij Cape point klimmen we naar de oude vuurtoren, onderweg begint het zachtjes te regenen en enorm hard te waaien en omdat Anouk zich niet zo lekker voelt besluiten zij en Clive om terug te keren. In m'n eentje klim ik verder. Bovenaan bij de vuurtoren heb je normaal een prachtig uitzicht, nu word ik bijna weggeblazen. Snel maar weer naar beneden dan. Beneden aangekomen is het weer droog en normaal lopen de vrijwilligers van cape point naar cape of good hope (een wandeling van een uur) maar vanwege het wisselvallige weer en omdat Anouk zich niet zo lekker voelt besluiten we dat over te slaan. We halen een sandwich die we goed in onze tas moeten opbergen vanwege de wilde bavianen die er rond lopen. En inderdaad, als we de winkel uit lopen zitten er meerdere bavianen. T schijnt dat ze tassen en zelfs auto's open kunnen maken, dus we moeten goed opletten. We rijden naar een soort van klein museum waar we onze sandwich opeten en natuurlijk rooibosthee drinken. Er liggen wat botten van een walvis en die zijn echt enorm! Clive vertelt dat dit botten zijn van een kleine walvis, is normaal zijn die botten nog veel groter! We rijden door naar Kaap de goede hoop, waar het echt prachtig is. Hele hoge golven en nog steeds harde wind, maar gelukkig wel weer droog. Als we terug rijden staat er opeens een struisvogel, die zich er niks van aantrekt dat we heel dichtbij komen met de auto. We stoppen onderweg nog even bij een enorme boerderij en rijden dan door naar Clive's huis. Daar frissen we ons even op (lees: haren uit de klit proberen te krijgen) en proberen we ons op te waren. We zijn helemaal verkleumd en in huis is het ook niet echt warm, dus echt warm worden we niet, maar goed. Rond 5 uur gaan we weer op pad en zet Clive ons af in een dorpje waar we straks in een van de beste restaurants uit de omgeving gaan eten. We lopen nog langs de winkels, maar die zijn allemaal dicht, dus vermaken we ons maar in de supermarkt. Eenmaal bij het restaurant aangekomen is het nog even goed zoeken. We zijn de naam van het restaurant vergeten en weten alleen nog dat we naar boven moeten, maar de trap kunnen we niet vinden, haha. Als we denken dat we bij het juiste restaurant zijn kan de vrouw de naam waaronder gereserveerd is ook nog eens niet vinden, maar dat blijkt uiteindelijk aan haar te liggen, haha. We krijgen een tafeltje bij het raam, waar we uitzicht hebben op de zee, die enorm wild is. Opeens ziet Anouk iets bewegen en hoewel we eerst denken dat het dolfijnen zijn blijken het uiteindelijk zeehonden te zijn. Ach, ook gaaf! Er gaat er eentje vlak onder ons op de stenen zitten en we hebben daardoor bijna niet door dat ons eten geserveerd wordt, haha. Als hoofdgerecht hebben we allebei struisvogel. Best lekker! Als we klaar zijn met eten moeten we Clive bellen, dan komt hij ons ophalen. We lopen naar buiten en na een paar minuten begint het weer keihard te regenen... We hebben wel een paraplu, maar de regen waait er gewoon onderdoor. Het mannetje op de parkeerplaats begint tegen ons te praten, alweer over het Nederlands elftal. Als Clive eraan komt zijn onze voeten zeiknat, maar goed, we zijn zelf buiten gaan staan, haha. Als we weer in het huis van Clive zijn vertelt hij dat de veerboot nog steeds niet vaart, dus morgen helaas geen robbeneiland. Hopelijk gaat dat zondag nog gebeuren! Eerst weer lekker slapen met Viktor, haha ;-).